In Duitsland kan alles. Zondag werd in de Pauluskerk in Frankfurt de Ludwig Börneprijs voor essayistiek uitgereikt aan de filosoof Peter Sloterdijk uit Karlsruhe. Alles wat ik daarover wil zeggen, heb ik al gezegd. Maar iedereen die zich druk maakt over pulpschrijvers, schlagerzangers en onderbroekenlol en daarbij de mond vol heeft van het verval van onze cultuur wil ik het nog één keer duidelijk maken: Het verlenen van de Börneprijs aan Sloterdijk betekent het hoogte-, oftewel het dieptepunt van de verslonzing, verloedering en het verval van de Duitse cultuur. Daarbij doet het er niet toe of Sloterdijk een groot denker of slechts een dikdoenerige zwetser is. Iemand die de massamoord op 3000 mensen afdoet als een ‘incident in een Amerikaanse flatgebouw’, bij te schrijven op ‘de balans van nauwelijks waarneembare kleinigheden’, heeft het karakter van een bloedhond. Zo iemand zou ook Himmlers toespraken in Poznan als retorische meesterwerken kunnen betitelen. Puur taalkundig bekeken waren ze dat ook.

Als 9/11 met 3000 doden een incident was, dan is er inderdaad geen enkele reden om je op te winden over de tien slachtoffers van de Nationaal-Socialistische Ondergrondse. Of over de 101 doden bij het treinongeluk in Eschede. Of de aanslagen op de woningen van migranten in Mölln, Hoyerswerda en Solingen, begin jaren 90. Peanuts allemaal, vanuit de ivoren toren van de filosoof bezien. Want voor een echte Duitser begint een beetje massamoord pas bij zes miljoen. Dat moet iemand ons eerst maar eens even nadoen!

De voorzitter van de Ludwig Bornestichting is er nog niet zeker van of ik het meen dat ik mijn prijs terug wil geven. Ik weet niet wat ik moet doen om hem van de ernst van mijn beslissing te overtuigen. Het enige wat hem als koopman interesseert, is of ik het prijzengeld ook terug zal geven. Nee, dat zal ik niet doen, want de stichting zwemt in het geld. Maar ik zal het geld overmaken naar een charitatieve instelling in Israël die zich ontfermt over de slachtoffers van aanslagen en hun nabestaanden. Op één voorwaarde: dat Sloterdijk zijn prijzengeld schenkt aan het September 11th Victim Compensation Fund. Doe wat, Sloti!

PS: Michael Miersch maakt mij erop attent dat bloedhonden geen bijzonder bloeddorstige honden zijn, maar daarentegen zachtaardig, intelligent en aanhankelijk. Ze danken hun naam waarschijnlijk aan de eigenschap dat ze ‘zeer goede speurhonden zijn en daarom ingezet worden om het bloedspoor van aangeschoten wild te volgen’. Ik verontschuldig mij daarom bij alle bloedhonden dat ik ze in één zin genoemd heb met Peter Sloterdijk. Ook voor Chico, Rex en Sinta moet dat een ondraaglijke belediging zijn. Zelfs Blondie -en Hitlers hond was toch wel wat gewend- zou meteen op het tapijt gekotst hebben als ze deze gedachtendiarree voorgezet had gekregen:

Het zou weleens niet zonder gevolgen kunnen blijven dat de terroristen zich de mythe van de babylonische torenbouw hebben toegeëigend en er een Arabische uitleg aan geven, waarbij ze het instorten van de torens van het huidige Babylon betitelen als monument voor de wraak van de uitgeslotenen op de hoogmoed hunner onderdrukkers. Het is de aanvallers nog niet gelukt beslag te leggen op een derde mythe die voor de verwerking van onze fysieke en mentale verwondingen beslissend kan zijn; ik bedoel de bijbelse vertelling van het teken aan de wand, dat de hautaine Nebukadnezar aan de vooravond van zijn val als laatste waarschuwing gepresenteerd werd. Moeten wij nu niet de vuurzee boven de Amerikaanse pronkgebouwen lezen als een teken, als een waarschuwing die ons wijst op een fundamenteel verkeerde omgang met de minderbedeelden en vertrapten van deze wereld, die al lang geen derde wereld meer is?

Bron: Achgut
Vertaling: HVW