In januari van dit jaar, kort voor Barack Obama’s inauguratie voor zijn  tweede termijn als president schreef ik [1] uit bezorgdheid over Obama’s handelswijze het volgende:

‘Maar onwaarheden en hypocrisie blijven hangen in de bevooroordeelde atmosfeer en stapsgewijs ondergraven ze in het geniep elke nieuwe bewering van de president die soms misschien wel noodzakelijk en logisch zijn. Inderdaad, hoe nadrukkelijker hij ‘Laat er geen misverstand over bestaan’, ‘Laat ik hierover volkomen duidelijk zijn’, ’Ik meen het serieus,’ of het alomtegenwoordige ‘mij’,’mijn’ en ‘ik’ toevoegt aan elke nieuwe bewering, hoe groter het aantal mensen dat, wijs geworden door het verleden, beseft dat wat volgt gewoonweg niet waar is. Is dit belangrijk? Ja, want als de eindafrekening komt, vinden we dat eerder logisch dan vreemd – en veel te laat.’

Ik eindigde  ik mijn voorspellingen met de waarschuwing ‘En dus is de eindafrekening nabij. Laten we bidden dat we niet allemaal samen met zijn regering ten onder gaan.’

Vier maanden later gebeurde dat bijna.

Natuurlijk wisten we in januari allemaal dat Obama het land had misleid over het karakter van de ramp die Obamacare wordt genoemd – een wetsvoorstel dat erdoor gedrukt is op volledig partijgebonden gronden via buitengewone, wettelijke afkoopsommen en vrijstellingen. De ontwerper van het wetsvoorstel, senator Max Baucus, noemde het een ‘wrak’, de voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, Nancy Pelosi (die hielp het wetsontwerp erdoor te drukken), beweerde dat we het wetsontwerp moesten aannemen om te erachter te komen wat het precies inhoudt.

De methodes van Obama tijdens zijn eerste termijn waren in lijn met zijn historie van verhulling,belovend om de publieke financiering van verkiezingscampagnes te accepteren voordat hij de eerste presidentskandidaat in de verkiezingen werd die ze weigerde; als senator noemde hij de Bush-Cheney antiterrorisme-protocollen nutteloos of onwettig (zoals Guantanamo als ‘al-Qaeda’s voornaamste wervingshulpmiddel’) om ze, zodra hij president werd, allemaal te omarmen en uit te breiden en hij zette aan tot rassenhaat door zich te mengen in het psychodrama met professor Henry Louis Gates en de moordzaak Trayvon Martin, maar intussen vraagt hij activisten van La Raza, de organisatie die opkomt voor de belangen van Amerikanen met een Latijnsamerikaanse achtergrond, ‘om onze vijanden te straffen.’

De president had de rare gewoonte om, als een mot aangelokt tot een vlam, de rijken te bestempelen als gevaarlijk (verspreid rijkdom, betaal een eerlijk aandeel, rijke stinkerd, je hebt het niet zelf opgebouwd, enz.), terwijl hij wel zich wel aangetrokken voelt tot de diezelfde levensstijl die hij veroordeelt, een soort evenementenorganisator in een vakantieoord. Ergens in 2009 werd een jaarinkomen van 250.000 dollar de scheidslijn tussen ‘wij’ en ‘zij’. Als we horen dat de president ons eraan herinnert dat hij geen tiran of monarch is, gaan we ervan uit dat hij dat jammer vindt; door ‘Daar kun je van op aan’ zou je denken dat de president niet ‘volkomen duidelijk’ is.

Natuurlijk wist ik in januari nog niet dat de federale belastingdienst IRS zijn pijlen op een bevooroordeelde manier had gericht op de conservatieven om hun activisme te ontmoedigen, door de belastingvrije status van organisaties voor de verkiezingen niet te accepteren. (Snappen we nu door waarom Harry Reid beweerde dat hij de fiscale administratie van Mitt Romney kende, of waarom Austan Goolsbee de fiscale administratie van de broers Koch afkeurde, of hoe persbureau ProPublica toegang had tot vertrouwelijke fiscale informatie over de Republikeinse belangenorganisatie Crossroads GPS [Zie hoe ProPublica pocht op de website: "Nu, voor het eerst, heeft ProPublica de belastingvrije status verkregen waarvan de aanvraag in september 2010 was ingediend. De IRS heeft Crossroads GPS nog niet vrijgesteld van belasting, waardoor sommige fiscale deskundigen verwachten dat de belastingdienst het bureau nog eens extra zal toetsen.]?)

Ik had niet gedacht dat de overheid zo arrogant zou zijn om het persagentschap Associated Press (AP) te achtervolgen en hun werk- en privécommunicatie door te lichten, met name aangezien de bron van de meeste nationale veiligheidslekken juist het Witte Huis van Obama zelf was. Denk aan de smerige details van het afluisterschandaal: AP zat achter een verhaal aan totdat het van de overheid het startsein kregen om het verhaal te publiceren, zelfs toen de overheid ze wanhopig voor wilde zijn en zichzelf 24 uur eerder dan het AP wilde feliciteren met het verhaal van de Jemenitische dubbelspion.

AP werd niet vooraf gewaarschuwd voor de onderzoeken, ook waren de verzamelde telefoongegevens afgebakend en op een specifiek doel gericht. In plaats daarvan ging de overheid grondig te werk door na twee maanden telefoongegevens verzamelen een ​​bericht te sturen naar haar lievelingetjes bij de pers en bewerkstelligde daarmee dat Eric Holder, op een Fast-and-Furious-wijze, altijd nog naar het Congres kan met ‘ik weet het niet,’ gevolgd door leidinggevende onschendbaarheid en politieke obstructie.

Inmiddels had de regering-Obama op machiavellistische wijze geheime informatie over het Stuxnet-computervirus, de verrassingsaanval op Bin Laden en de aanvallen met onbemande gevechtsvliegtuigen openbaar gemaakt met het doel dat sympathieke verslaggevers van  Washington Post en New York Times voorafgaand aan de verkiezingen stof te geven voor de idealiserende levensbeschrijving van Obama, de ondergewaardeerde opperbevelhebber.

Terwijl we allemaal wel begrepen dat een filmproducent geen bestorming van een Amerikaans consulaat in de Libische stad Benghazi opwekte waarbij per toeval vier Amerikanen werden gedood, hadden we niet in de gaten hoe ver de overheid zou gaan om een vals verhaal te verzinnen tot de getuigenissen van ambtenaren van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken en de gepubliceerde mededelingen van het Witte Huis, de CIA en stafleden van het ministerie van Buitenlandse Zaken. En het was nogal een mythe: beïnvloeding op de achtergrond van Libië was nog steeds een succes, al-Qaeda was nog steeds verdreven; Obama veroordeelde nog steeds wereldwijd op frontlinies anti-islamitische fanatici, zoals  Nakoula, wiens religieuze haat zogenaamd geweld had voortgebracht dat zelfs Nobelprijswinnaar Barack Obama niet kon afschrikken.

Maar Obama won in zekere zin. Alle schandalen met de IRS, AP en Benghazi werden maanden voor de verkiezingen van 2012 handig buiten de publiciteit gehouden, toen Goolsbee en Reid hun donderpreken hielden over rechtse, rijke mensen die geen reële belastingen betalen en de pers een ‘hoe durf je’ echode als iemand vraagtekens bij de beangstigende gebeurtenissen zette.

Wonen in Oceanië

En nu?

In 2013 is wat eens zeker was plotseling verdacht geworden. De oude referenten zijn allen niet zoals vroeger. De wereld wordt op zijn kop gezet en of de overheid nu telefoons aftapt, politiseert of liegt is niet zo belangrijk, als het maar 47% van de bevolking subsidie geeft. Kan het iemand schelen dat vijf afdelingen van de overheid ofwel de wet overtreden. of liegen of allebei? (Buitenlandse Zaken [Benghazi], Defensie [de kwesties over het aanzetten tot rassenhaat], Justitie [afluisteren van telefoonlijnen], Financiën [corruptie bij de IRS], Volksgezondheid en Sociale Zaken [3] [bedrijven geld uit de zak kloppen voor de PR van Obamacare]).

Er wordt nu aangenomen dat de National Rifle Association, de Amerikaanse belangenorganisatie die voor het recht wapenbezit opkomt, een ​​verdachte paramilitaire groepering is, net zoals padvinders homofoob zijn. Op een dag werden we wakker en hoorden we dat vrouwen opeens in aanmerking kwamen om in gevechtseenheden aan het front te dienen: geen discussie, geen hoorzittingen, geen publiek debat. We hadden een ‘oorlog tegen vrouwen’ over de vraag of de welgestelde Sandra Fluke gratis anticonceptie van de overheid kon krijgen, maar waren ingedut bij het proces met dr. Gosnell. Hij is wellicht de dodelijkste seriemoordenaar van de Amerikaanse geschiedenis, als de laatste jaren dat hij het ruggenmerg doorsneed van baby’s als vorm van abortus indicatief zijn voor de eerste ongecontroleerde drie decennia van late abortussen.

De regering van Obama had besloten om zo veel mogelijk kolencentrales te sluiten, de meeste nieuwe gas-en olieboringen op federale gebieden te stoppen en achter particuliere bedrijven aan te gaan, variërend van grote vliegtuigbouwers tot kleine gitaarbouwers niet gebaseerd op de wet, maar op bepaalde theorieën over klimaatverandering en arbeidsrechtvaardigheid. Net als de IRS is de Environmental Protection Agency (EPA) nu synoniem voor politiek gemotiveerd activisme dat ontworpen is om de wet te omzeilen. De president verzekerde in zijn jaarlijkse toespraak de terugkomst van emissiehandel bij broeikasgassen met vastgestelde plafonds voor de totale emissie, vanwege het volgens hem –  afwijkende zware weer dat de VS gedurende zijn termijn trof, terwijl de temperaturen in 15 jaar wereldwijd niet zijn gestegen, en orkanen nu minder vaak voorkomen dan tijdens de laatste regering.

De overheid, zo werd ons ook verteld, zou de Defense of Marriage Act die landelijke erkenning van huwelijken tussen mensen van hetzelfde geslacht verbiedt niet uitvoeren en zou feitelijk amnestie verlenen aan grote aantallen illegale vreemdelingen naarmate de verkiezingen dichterbij kwamen. Uitvoering van de bestaande wetgeving is nu aan verandering onderhevig en staat altijd ter discussie. Voor de eerste keer in mijn leven kan ik niet eens geweerpatronen in de winkelschappen vinden na geruchten dat het Departement van Binnenlandse Veiligheid denkt dat het, in een tijd van nationale cynisme over het recht op wapenbezit, een geschikt moment is om enorme hoeveelheden munitie in te slaan, wat dan weer een soort krachtige multiplier is om paniekaankopen te garanderen.

Ben je een correcte burger?

We zijn dus op onbekend terrein. De IRS heeft ons vertrouwen verloren, zowel door de stuitende partijdigheid en het onvermogen om op te staan en de eigen misdaden uit te leggen. Minister van Justitie Eric Holder wil ons doen geloven dat hij geen idee heeft waarom zijn bureau de communicatie van journalisten in de gaten hield en rechtvaardigt nu wel het vernieuwde vertrouwen van de president. Susan Rice gaf op de nationale televisie herhaaldelijk valse informatie over de aanval op het Amerikaanse consulaat in het Libische Benghazi en dus wordt ze waarschijnlijk bevorderd tot de nationale veiligheidsadviseur. Zelfs de Washington Post stelde dat de president loog in zijn verdediging over de kwestie Benghazi (zij het met een humoristische, kinderlijke rating van ‘vier Pinocchio’s’) nadat het team van de president herhaaldelijk beschuldigd werd van geweld op een internetvideo, terwijl de president tegelijkertijd beweerde dat hij de misdaad ook onmiddellijk als een terroristische aanval identificeerde.

Op de campussen hebben de ministeries van Justitie en Onderwijs nieuwe richtlijnen opgesteld voor  ras/klasse/geslacht met als resultaat dat de grondwettelijk beschermde vrijheid van meningsuiting op de universiteiten verloochend wordt, een soort politiek correcte gedachte dat op de correcte manier denken boven het vrije denken te verkiezen is.

Als je je verzet tegen ‘uitgebreide immigratiehervorming’ word je een nativist of nog erger en ben je blijkbaar een van de ‘vijanden’ die de president wil ‘straffen’. De president veroordeelde net dat Amerikaanse wapens in Mexico terecht kwamen en suggereerde daarmee dat rechts zijn oplossingen voor nieuwe wapencontrole tegenwerkte, maar liet na te vermelden dat zijn eigen Fast-and-Furious-regering duizenden dodelijke wapens aan Mexicaanse drugskartels verkocht.

Het toppunt van de draaideuren, lobbyisten, en non-transparantie was Jack Lew, die een bonus van 1 miljoen dollar van Citibank kreeg, toen de bank zowel geld verloor en federaal bailout-geld verduisterde en die als nieuwe minister van Financiën het toezicht op de nieuwe IRS overnam van de belastingontduiker Timothy Geithner . Minister van Gezondheidszorg en Sociale Zaken, Kathleen Sebelius, is nu voor geld corporaties uit de grond aan het stampen, om zo te helpen bij de verspreiding van het evangelie over hoe graag we Obamacare willen, omdat de regering nu eigenmachtig handelt op een soort van freelance-basis (de federale equivalent van California Highway Patrol-agenten die plotseling overal langs de weg staan om boetes uit te delen, omdat ze plotseling bang zijn dat hun pensioenfonds failliet gaat).

Wat nu?

Wat gebeurt er met een bedrijf dat ‘nee’ zegt tegen Sebelius? Een onderzoek van de IRS? Wordt de telefoon afgeluisterd? Word je door de president ervan beschuldigd een ‘rijke stinkerd te zijn? Discussies? Harry Reid die in de Senaat steldt dat het bedrijf geen eerlijk aandeel aan belasting had betaald?

De overheid is uitgegroeid tot een soort kwaadaardig, metagroot tumor, dat eigenmachtig groeit als een parasiet op gezonde cellen, altijd op zoek naar nieuwe bronnen van voedsel, met geen ander doel dan steeds groter en sneller en krachtiger te groeien totdat de gastheer uitgeput instort. We hebben een Zonnekoning en onze overheid is uitgegroeid tot een soort virtueel Paleis van Versailles.

Ik neem aan dat als een presidentskandidaat zijn aanhangers aanspoort om iemand tegen te werken en een geweer te pakken in een messengevecht, je hem vanaf nu beter kan geloven. En tot slot, het vreemdste van dichter bij 1984 komen? Het komt met een zacht gejank, niet met een knal, met een charismatische glimlach en honingzoete onzin, met politiek correcte, bureaucraten met het gelijkheidsprincipe, met een bril en iPhones in plaats van met kaplaarzen dragende schurken die met hun vuisten staan te schudden.

Bron: PJMedia
Vertaling: HVW